Zaterdag 20 juli 2013

Zaterdag 20 juli 2013
Vandaag moeten om 11.00 uur uitchecken. Omdat onze bus pas vanavond laat naar Chiang Mai vertrekt moeten we ons dus
zien te vermaken. Gelukkig mogen we de hele dag gebruik maken van het zwembad en mogen ons 's avonds nog even douchen.
Prima service. Terwijl Arnjo en de meisjes lekker even gaan zwemmen probeer ik nog een verhaal op internet te zetten. Om de middag
verder door te komen gaan we nog een kleine excursie door Ayutthaya doen. Om 15.50 uur worden we opgepikt door een tuktuk.
Hij brengt ons naar de rivier. De binnenstad van Ayutthaya is omringd door een rivier. Met een bootje varen we 'eilandje' helemaal
rond. We stappen onderweg een paar keer uit. De eerste keer maken we een stop bij een chinese tempel (we moesten trouwens van
bootje naar bootje overstappen en toen we eindelijk aan de kade waren moesten we in één stap anderhalve omhoog..... ik heb
links rechts weer wat spieren verrekt hoor). Het bezoek aan deze tempel was ronduit indrukwekkend. Toevallig toen wij er waren was
er een soort ceremonie aan de gang. Binnen in de tempel zat een enorm grote gouden boedha. Deze boedha werd aangekleed. Mensen
konden oranje lange lappen kopen en deze werden naar de boedha gegooid. Vlak bij de boedha stonden een stel monniken o.i.d. de lappen op
te vangen. Aan de achterzijde werden lappen de lappen er net zo snel weer afgegooid, opgevouwen en aan de voorzijde opnieuw weer
verkocht. Lucratief handeltje hoor. In één van de andere ruimtes van de tempel werden kaarsen gesmolten in een soort wok. Als je geld
betaalde (ik weet niet hoeveel) dan mocht je met een soeplepel een schep kaarsenvet uit de pan nemen, en wens doen en vervolgens
het kaarsenvet in een ronde buis gieten. Er stonden wel honderd gevulde buizen van ruim 1 meter hoog en een doorsnede van 20 cm. Het
eindpunt van de excursie is bij nachtmarkt. Aan het water vinden we een leuk restaurantje (leuk vinden wij een Thais restaurantje: oud,
vies, goor maar wel lekker eten). Om 21.00 uur gaan we met een open minibusje naar het busstation van Ayutthaya. Het minibusje valt
zowat van ellende uit elkaar en de man rijdt idioot hard door de overvolle stad. Echt levensgevaarlijk. We komen toch gezond en wel op
het station aan. Bij het station is het af en aan rijden van bussen. De enkele VIP-bus die er tussen zit ziet er goed uit. Om klokslag 22.30 uur
komt onze bus eraan rijden. En dan gaat het opeens razendsnel. Een soort sterwardess controleert onze tickets, de koffers worden in een
laadruimte gekwakt. Wij worden dus ingeduwd en naar boven geloodst, Daar zijn nog 4 plaatsen vrij.We zitten niet met z'n vieren bij elkaar
maar Rebecca en Veronique zitten samen en Arnjo en ik ook. De stoelen zijn heel groot en er is heel veel beenruimte. Om ons heen
liggen mensen te slapen. Ze hebben zich als mummies ingepakt in een dekentje. Als wij zitten krijgen wij ook een dekentje en een soort
lunchpakketje. We hebben de spulletjes nog niet aangepakt en alle lampen gaan uit.... en daar zitten we dan te kijken als een paar apen.
We hadden nog wel wat leuke tijdschriften bij ons en ik wou nog wel wat verhaaltjes uitwerken maar ja, in het donker gaat dat niet lukken.
Nou, dan proberen we maar te slapen. Ik kom er al gauw achter dat ik het weer getroffen heb. Achter mij zit een man die constant ligt te
snurken. Weliswaar zachtjes maar toch. Na een half uur, als de man in een diepere slaap komt, gaat het gesnurk over in een vreemd soort
gereutel (da's Angerens geloof ik). In eerste instantie dacht ik eigenlijk dat hij het laatste beetje drinken met een rietje uit een pakje
slurpte. Heel irritant. Weer even later kom ik erachter dat de man lijdt aan een ernstige vorm van slaapapneu . Na een eeuwiglijkende
doodse stilte haalt hij opeens heel diep, vanuit zijn tenen, adem. Ik krijg het er zelf steeds erg benauwd van. Ondanks al het geluid achter
mij val ik, wonder boven wonder, toch in slaap. Totdat ik 's nachts rond een uur of 3 wakker wordt. Waarvan? Geen idee. Behalve dat mijn
achterbuurman weer de laatste restjes uit zijn pakje leegslurpt is het stil en donker in bus. En dan opeens....... Jan Reutel krijgt opeens
een aanval van het één of ander. Hij slaakt een hele harde kreet en begint als een waanzinnige tegen mijn stoel aan de slaan en te
schoppen. Ik schrok me he-le-maal wezenloos. Ik had mijn hart achter in mijn keel zitten. Mensen in onze buurt gingen ook rechtop zitten
en vroegen zich verdwaasd af wat er in godsnaam aan de hand was. Ik heb geen idee wat die man opeens bezielde maar gelukkig was het
daarna weer rustig. Het duurde overigens nog wel uur voordat ik weer indommelde. Om 7.00 uur komen we aan in Chiang Mai.

PS: het zal jullie wel opgevallen zijn dat ik ruim een week achterloop met de verhalen. Ik heb wel alle verhalen op papier maar heb nog
geen tijd om de verhalen te typen. Geen tijd, geen internet, geen electra... het is iedere keer wat, maar de verhalen komen wel hoor. Wij
willen ook iedereen alvast bedanken voor alle reacties. Heel leuk dat jullie ons volgen. Helaas heb ik geen tijd om op iedere reactie te
reageren. Even twee dingetjes: Mieke, hebben jullie schade gehad door dat noodweer? Thea, die jongen uit Arnhem blijkt Willem Jansen te
zijn van de Bogershof nummer 3.... ken je hem? Nogmaals iedereen bedankt voor het lezen van de verhalen de leuke reacties.