Vrijdag 19 juli 2013

Vrijdag 19 juli 2013
Heerlijk geslapen, prima bedden. Beneden hebben ze gezellige zitje waar we gaan ontbijten. Omdat we verplicht een
dag langer in Ayutthaya moeten blijven besluiten we vandaag met de trein naar Lopburi te gaan (een stad die wemelt
van de loslopende apen) maar eerst moeten
we bij Promtong Mansion uitchecken want daar hebben we maar 1 overnachting geboekt en zitten vol voor aankomende
nacht. Gelukkig heeft haar zus ook bed & breakfast en is daar nog wel plaats. Het ligt even verderop. Baan Tebpitak,
zoals het heet, ziet er ook prima uit. Er is zelfs een zwembad bij. Als we onze spullen verhuisd hebben gaan we op pad.
Het duurt een uur om er met de trein te komen. Het is weer een lokale trein, dus weinig luxe. Op een gegeven moment
komt de conducteur langs. Hij knipt gaatjes in de treinkaartjes. De papieren snippertjes vallen op de grond. Even later
baant zich een man, in uniform, zich een weg door de vele mensen heen. Hij heeft een zielig bezempje bij zich en
veegt alle snippertjes weer bij elkaar. Aan alle medailles en onderscheidingen die op zijn uniform bevestigt zitten
kunnen wij zien dat die man een zeer belangrijke taak heeft. Eenmaal aangekomen in Lopburi gaan we eerst even
ergens wat eten. We durven het maar zo aan om bij zo'n groezelig tentje te gaan eten. Het is er druk en het eten ziet
er goed uit. En het eten was er prima. Voor 280 baht (euro 6,80) hebben we allevier een stevige maaltijd (rijst met vlees)
en wat drinken erbij. Voor een habbekrats dus. Als we verder lopen komen we al gauw de apen tegen. Ze lopen, klimmen,
hangen en springen overal. De lokale bevolking die etenswaar probeert te verkopen zit klaar met een vliegmepper om
ze bij het eten weg te jagen. Het zijn echt een stelletje brutale apen. Bij een bepaalde tempel in de stad zit het altijd vol
die dieren. Daar kopen we wat pinda's en gaan Arnjo, Rebecca en Veronique apen voeren. Ik pas even, ik vertrouw ze niet.
Al gauw springen ze bovenop ze (de apen wel te verstaan). Enkele minuten later heeft 1 aap een oorbelletje van Rebecca
uit het oor getrokken en, ja wel hoor, een andere aap Veronique in de nek gepoept. Het was niet veel maar toch: poep is poep.
We kopen gauw wat water om Veronique af te spoelen. Daarna lopen we weer terug naar het station. De trein vertrekt
daar om 17.30 uur. Als we op het station aankomen ziet het er zwart van de mensen (schoolkinderen in schooluniformen).
Alle kinderen gaan naar huis vanwege het weekend en feestdagen. We vragen ons af of iedereen wel in de trein past.
Met veel proppen en duwen lukt het toch om iedereen in de trein te krijgen. Als je hutje mutje opelkaar gedrukt zit dan
is een ritje van een uur een lange rit. Tegen 7 uur 's avonds zijn we weer terug in Ayuttaya. Vlak naast Baan Tebpitak is een
echt Thais buiten restaurantje. Als we een beetje aarzelend voorbij lopen worden we meteen aangesproken. Wat we willen
eten.... De vader van het stel komt er aan lopen en zegt: Ik maak wel wat voor jullie, ga maar zitten, komt goed. En het kwam
inderdaad goed. We kregen witte rijst, een koolsoort in bouillon (of het nu soep was of een groente op sap was ons niet duidelijk
maar smaakte heerlijk), spek met groente (dit herkende we van onze Chinese buurtjes), kip met noodles en nootjes en een
soort babi pangang. We vinden het allemaal lekker en leuk. En wat moeten betalen? 430 baht inclusief drinken (11 euro). Als
we 70 baht fooi geven (1,75 euro) slaakt de zoon een kreet van geluk. Als we weglopen roepen ze nog een aantal maal: thank you.
Je voelt je niet een rijke weldoener. Weer terug in het hotel drinken we nog wat en om 00.00 uur gaan we slapen.