16-07-2008 San Francisco

We hebben prima geslapen. In het hotel kun je alleen maar losse broodjes kopen dus gaan we op zoek naar een tentje waar je kunt ontbijten. Een paar straten verderop komen we bij Darren’s aan. De kok is chinees en de bediening ook. We bestellen,net als bij Andrew’s, 2 spiegeleitjes, toast en voor Arnjo en Veronique bacon erbij. Bij Andrew’s vonden we het ontbijt lekker maar hier was het nog lekkerder.... dus wij weten nu al waar we morgen gaan ontbijten. Na het eten lopen we de Fisherman’s Warf af en bekijken de boten die er aangemeerd liggen genieten van het uitzicht. We kunnen de Alcatraz goed zien en ook de Golden Gate Bridge is te zien. Het ligt wel half in de nevel. Er staat vanaf de baai een straffe zeewind; het is ijskoud! Iedereen loopt met lange broeken, dikke truisen en of jassen aan. Behalve bikkel Arnjo natuurlijk: t-shirtje en korte broek. Aan het einde van de werf komen we aan bij Ghiradelli’s. Ghiradelli is een hele bekende chocolade fabriek in Amerika. We kopen wat chocolaatjes en Rebecca probeert even een chocolade shake met de beroemde chocola. Lekker! Daarna lopen we door naar the Cannery. De Cannery is een binnenplaats die tussen twee pakhuizen in ligt. Één van de pakhuizen is ooit omgetoverd in een hotel. Toen ik bezig was met het organiseren van deze reis kon ik via een reisbureau in dit hotel een kamer reserveren voor een hele aantrekkelijeke prijs. Ik weet niet meer wat ze voor kamer per nacht wilde hebben maar het kon haast niet goed zijn. Ik heb toen meteen een akkoord doorgegeven want dit konden we niet laten schieten vond ik. Na veel geharrewar zei het reisbureau dat de familiekamerstoch volgeboekt waren. Gewoon smoesjes want ik weer zeker dat ze zich vergist had in de prijs. Nu we het hotel een klein stukje van binnen hebben gezien ben ik er niet rouwig om; het is veel chiq voor ons. We hadden ons daar niet op ons gemak gevoeld. In the Cannery kun je eten en drinken. Gelukkig komt af en toe het zonnetje door en drinken we een Budweiser en eten een hotdog. Naast het pakhuis is het startpunt van de Cable Car. Dit is ook iets dat moet je gewoon gedaan hebben dus gaan we in de rij staan. Het is er zo koud! Eindelijk zitten we in de cable car. Het “karretje” wordt helemaal naar boven getrokken. Het is onvoorstelbaar hoe steil de heuvels zijn en ook hoeveel het er zijn. Ik heb ooit eens gelezen dat lopen geen optie is in San Francisco. Wij zijn het daar helemaal mee eens. De huizen die langs de kant van de weg staan zien er heel leuk uit. Ook zien we geen enkele junk en/of zwerver. Ik heb ’s morgens nog wel aan de concierge van het hotel gevraagd in welke wijken we beter niet konden komen. Hij had een kaart van het toeristen gebied en daarop gaf hij maar twee of drie straten aan waar we niet moesten komen. Wij blijven daar in een flinke straal er omheen uit de buurt. Met de cable car gaan we vanaf het eindpunt weer terug zodat we een drie kwartier later weer op de Fisherman’s Warf zijn. We lopen langs souvernierwinkeltjes en komen langs een museum met de naam “Believe it or not”. Het is een museum met allemaal vreemde, bizarre en ongelovelijke dingen. Ik noem maar iets op: de replica van de dikste man ter wereld, een mafkees die een levend slangetje via zijn neus uit zijn mond laat komen, een schaap met twee koppen, een mes gemaakt van een menselijk bot enz. enz. Het was hardstikke leuk. Daarna zijn we gaan eten bij de Rainforest Restaurant. Ook dit restaurant had ik al gezien via internet. Het was net alsof je in Burgers Bush zat. Overal hoorde je dierengeluiden en zag je apen, vlinders en slangen. Ieder half uur brak er ook nog onweer los in het regenwoud. Het eten was ook nog eens heerlijk. De specialieit van het restaurant is een toetje genaamd Vulcano. Het is een stapel brownies met een berg ijs en slagroom. Met vier man kun je er met gemak van eten. Er zit één vet nadeel aan. Als je het besteld dan komt de serveerster het keihard krijsend naar je tafel brengen: VULCAAAAAAAANOOOOO ....... je schaamt je dood. Het is dat Rebecca het toetje niet kon weerstaan anders was het voor ons reden geweest het niet te nemen. Weer veel gezien en gedaan vandaag dus het was weer een prima dag. Even nog wat korte berichtjes: de foto’s is nog niet gelukt omdat het teveel tijd kost; ze moeten per stuk overgezet worden (mochten we nog een keer hiervoor tijd hebben doen we het zeker). Bij het hotel zit een zwembad maar het is hier te koud om te zwemmen. Ja, de nikes en alle andere merkspullen zijn hier goedkoop. De duurste nikies kosten hier 80 dollar = 55 euro. Merk spijkerbroeken (levis, calvin klein enz) kosten hier maximaal tussen de 69 en 79 dollar. Riny: het theater is niet gelukt; ook te weinig tijd of had ik dit al gezegd? Internet is hier supertraag en bovendien hebben ze hier maar 1 computer die steeds bezet is dus ik lees heel snel jullie berichtjes en zet vervolgens heel snel, via de usb, mijn verhaaltjes over.