17-07-2008 San Francisco Alcatraz

Vandaag hebben we een huishoudelijk missie. We moeten een was draaien. Volgens de concierge van het hotel moeten we 4 blocks verderop aan de linkerkant een wasserette kunnen vinden. Met een reistas afgeladen vol met vuile was gaan we op zoek. We hebben weer eens mazzel. Op de deur staat dat de wasserette iedere dag open is tussen 8.15 uur en 11.15 uur. De laatste was mag om 10.15 uur gedraaid worden. Volgens mijn horloge is het 10.14.58 uur. Tijd zat dus. Het wijst zich allemaal vanzelf. Een bak was draaien duurt overigens maar 26 minuten. We kopen wat waspoeder en zetten de wasmachine aan. Aan de overkant van de wasserette zit een restaurantje waar je kunt ontbijten. Dat komt dus mooi uit. Na een half uur lopen we even naar de overkant om de was in de wasdroger te mikken. Ik ben nogal een fiemel met wat wel en niet in de droger mag dus ik heb mijn grenzen moeten verleggen. Dat ik steeds een brandlucht in de neus kreeg was dan ook pure inbeelding. Nadat de was weer gevouwen in de tas zat zijn we snel naar het hotel terug gelopen om de tas neer te zetten. Het is half 12 en om 12.05 uur kunnen we aan boord van de boot die naar Alcatraz gaat. We lopen langs de kade, the Embarcadero. Het ziet er allemaal super gezellig uit. Bij pier 33 zien we de boot al liggen en we gaan aan boord. Het is niet zo koud als gisteren en de zon schijnt de meeste tijd. Wel staat die straffe zeebries er weer. Met de boot duurt het 12 minuten voordat we op the Rock (Alcatraz) aankomen. Het is een hele vreemde gewaarwording als je je bedenkt dat je werkelijk op Alcatraz bent. Alles is precies hetzelfde als wat je ziet in de film “Escape from Alcatraz”; de celblokken, de “nep-hoofden” die de ontsnapte gevangenen in hun bed hadden gelegd, het bestek waarmee ze het rooster van hun zelf hebben losgebikt , de eetzaal..... echt alles. In het cellengebouw kregen we een koptelefoon op konden we een audio-tour in het Nederlands volgen. Je hoorde ook allemaal achtergrond geluiden alsof je echt door de gevangenis liep in de jaren 60. We zijn ook nog even op de “luchtplaats” geweest. Daar stond zo ongeveer een windkracht 11 maar we hebben toch heel even kunnen zien en ervaren wat de gevangenen in die tijd zagen. In de gevangenis heb je op 4 plaatsen zogenaamde kijkraampjes. Via die ramen kon je San Francisco zien liggen. Het lijkt zo dichtbij maar het was zo onbereikbaar. Het water is er ijs- en ijskoud en de stroming is erg sterk. Vooral Veronique vond het allemaal heel fascinerend en ze bleef maar vragen: Hebben ze het gered? Leven ze nog? Tsja, dat wij ook wel willen weten. Al met al heeft de hele excursie zo’n 2,5 uur geduurd. Het was de moeite echt waard. Het liefst waren we nog even op een terasje gaan zitten op het gezellige pier 39 maar we willen de Golden-Gate-Bridge-Loop van 16.00 uur nog halen. Het is nog een aardig end lopen en ..... we missen de bus op een paar minuten. We gooien ons schema dus om en besluiten om de nighttour te gaan doen. De nighttour vertrekt op 18.00 uur en om 19.00 uur...... de zon gaat hier onder om 22.00 uur. Snappie??? Om 18.00 uur vertrekt de bus. We worden onpasselijk van de uitlaatgassen. De reisleidster denkt dat iedereen doof is. HEY GUYS IT IS GOING TO BE AWSOME...... Na alle loops in New York en San Francisco worden de kinderen een beetje flauw van de bustripjes en liggen ze de hele tijd in deuk. Eerst komen we een half uur in de file te staan waardoor we een rondrit van 75 minuten in 30 minuten gepropt krijgen. Het is net of we in een formule 1 wagen zitten. We scheuren langs Nob Hill, Alamo Square (bekend van de serie Full House), het operagebouw en China Town. We rijden zo hard door China Town dat het lijkt of de mensen scheve ogen hebben. Door alle heuvel s en het idote rijgedrag van de chauffeur slaat ons hoofd eerst met de kin op de borst en vervolgens klapt je kop weer naar achteren. Gebroken komen we aan bij het eindpunt. Gelukkig heeft niemand er een dwars leasie aan over gehouden. We besluiten een rustige avond te houden. We gaan naar ons hotel en........ komen er achter dat we gewoon een internet aansluiting hebben. De kinderen vinden het een goed plan om toch nog even te gaan zwemmen (het is 16 graden buiten). Het water schijnt heerlijk warm te zijn. Nadat iedereen afgebrand en gezandstraald is (gedoucht) gaan we slapen.
Het probleem met de usb-stick is trouwens opgelost..... Arnjo is ‘m verloren!
Ik was nog een verhaaltje vergeten te vertellen over de vliegreis afgelopen dinsdag. De kinderen vermaken zich prima met een nintendo ds. Daar zit een spelletje op waarbij ze een hondje moeten verzorgen. Ze gaven de hond de naam “momo” (klinkt als homo). Met als gevolg dat ze heel hard tegen de nintendo riepen MOMO, MOMO. Maar momo reageerde niet op die naam dus gaven ze de hond een andere naam: poepdoos. Dus riepen ze: POEPDOOS..... HOMO..... POEPDOOS. Nah ja. Wij hoopte maar dat er geen nederlanders aan boord waren.