21-07-2008 Death Valley

Hoi alle trouwe lezers (leuk!),

Gisteren 22 juli zijn we aangekomen in Las Vegas. Gelijk hebben we internet aangevraagd en ben ik de verhalen van de afgelopen dagen op de site gaan zetten. Na het derde verhaaltje hield de laptop er mee op. De batterij was leeg.... en wat bleek: we hadden het snoer en de internationel stekker (of hoe dat ook heet) in Yosemite laten liggen. Dus we hadden wel internet maar zonder laptop kun je dus nog niks. Vanmorgen hebben we een snoer gekregen van het hotel. Allemaal een heel gedoe. Dus hieronder nog een "achtergebleven" verhaal. Het is hier overigens niet zo warm als in Furnace Creek. Het is hier maar 42 graden. Gelukkig hebben ze overal airconditioning. Hier dus het verhaal van 21 juli 2008:

We hebben een lekker ontbijt (buffet) gehad in het gezellige restaurantje wat bij het hotel hoorde. Na het ontbijt zijn we het dorpje El Portal ingereden om te tanken en ijs te halen voor in de koelbox. We verlaten Yosemite via de Tioga Road. De hele weg kijken we ingespannen de bossen in in de hoop om nog een glimp van een beer op te vangen.... maar helaas. Bij een uitvoegsstrookje staat wel een man met auto pech. Wij stoppen om te genieten van het uitzicht. De man, die (echt) heel veel beer leek, kwam gelijk naar ons toe en bedankte ons en zei dat de sleepwagen al onderweg was. Hij dacht dat wij stopte om hem te helpen; en wij, stomme nederlanders, hadden niet eens de gaten dat die man wel eens hulp zou kunnen nodig hebben. Maar goed, we hebben toch nog een beetje een beer gezien. Onder weg eten de kinderen een zakje chips “flaming hot” heet het spul. Echt waar, een klinke schep verse sambal is er niets bij. Dat ze die rotzooi aan kinderen mogen verkopen. Onderweg zien we een aantal maneges. Je kunt een paard huren en daarmee een dag of langer de bossen mee in. Dat lijkt ons ontzettend leuk alleen niemand van ons kan paardrijden en Rebecca zouden vanwege haar allergie een in een ruimtepak moeten hijsen. Gedurende de hele rit over de Tioga Road richting Lee Vining vallen we van de ene ohhh in de andere ohhhhh. We hebben weer heel wat foto’s gemaakt. De temperatuur is ongeveer 24 graden. Lekker aangenaam dus. We nemen de snelweg HY 395 naar het zuiden richting Lone Pine. Gelijk begint de temperatuur weer te stijgen. We verbazen ons er steeds weer over hoe gauw het landschap hier veranderd. Van hele hoge rosten met dichte bossen naar kale grijze rotsen af en toe bedekt met nog wat sneeuwresten naar wijds uitzicht met lage dorre begroeiing. Af en toe doen we de ramen open om een even uit te waaien of een snelle foto te maken. Bij het dichtmaken van het raam heb ik waarschijnlijk een paar knopjes aangeraakt. Ik krijg het opeens zo heet. Het voelt onnatuurlijk aan. Blijkt dat ik de stoelverwarming op de hoogste stand heb gezet! Ik lijk wel een braadhaantje. We komen langs een bord: Mammoth Lakes Scenic Byway. We besluiten deze relatief korte omweg te maken want wie wil nou niet even de Mamoet Meren zien, toch? We hebben niet een druppel water gezien onderweg. Nog geen meertje, stroompje of wat dan ook. Nou ja, gezien de naam zou je toch denken dat je ze niet over het hoofd zou kunnen zien. Bij het plaatsje Bishop stoppen we even om wat te eten en zijn we nog getuigen van een arrestatie. De jongen werd in de boeien geslagen en afgevoerd. Hij had blikjes bier en limonade gegapt. Een beetje overdreven was het wel. Verder naar het zuiden komen we langs een paar indianenreservaten. Over de houten afrasteringen hingen gewoon koeienvellen te drogen. Op de radio kunnen we geen andere muziek meer ontvangen dan country, country en countrymuziek. Als we Death Valley inrijden ziet de omgeving eruit als een maanlandschap. De temperatuur loopt nu op tot 44 graden! Om oververhitting van de moter te voorkomen moeten we op een bepaald punt (stijgende weg) de airco uitzetten. Dat merk je goed. Zodra het bord in zicht komt dat de airco weer aan mag voel je hoe je lekker koel het weer wordt in de auto. Om 18.30 uur komen we aan in Furnace Creek Range. Een piepklein dorpje in de woestijn. De kinderen duiken meteen het zwembad in. Na een half uurtje gaan we naar het grill-restaurant. We hebben daar een heerlijke biefstuk gegeten. Na het eten lopen we terug naar onze kamer. De warmte is nog steeds heel beklemmend. Ik snap niet dat mensen hier kunnen wonen. Vanaf Yosemite hebben we geen internet en zelf geen bereik voor de mobiele telefoon. Dus geen verhaaltjes op internet en geen sms-jes die we kunnen beantwoorden.