22-07-2008 Las Vegas

We worden wakker en steken onze neus buiten de deur. Het is er werkelijk bloed- en bloedheet. Het heet niet voor niets Furnace Creek. Het is net alsof je tussen gasfornuizen door loopt die op vol vermogen staan. Nadat we wat gegeten hebben willen de meisjes nog even zwemmen. Ook Arnjo loopt er even later achteraan. Ik zit mij alleen maar zorgen te maken dat ze ernstig verbranden. Arnjo vindt sowieso dat hij nog te bleek is dus die deinst er niet voor terug om even lekker te gaan zonnen met dat mooie weer. Het is alweer 46 graden. Als ik ze naar een minuut of tien net op wil gaan halen uit zwembad komen ze er al aanlopen. Voordat we weggaan uit Furnace Creek gaan we nog even naar het museum. Eerst buiten waar wat oude postkoetsen en andere oude meuk staat. Je weet van narigheid niet hoe gauw je uit zon moet gaan. Snel duiken we het museum binnen want daar is airco. Het museum bestaat uit een mijnbouw, pioniers en toeristen gedeelte. Het schijnt dat ze vroeger Borax uit de grond haalde. Borax wordt verwerkt in zo’n 1700 producten waaronder autoruiten. Borax kan (haast) niet smelten in de hitte. We vertrekken uit Furnace Creek en rijden naar Badwater. Badwater is het laagste punt van Amerika en het één na laagste punt van de wereld (-282 feet). Hoeveel dat in meters is weet ik niet en mijn rekenmachine (Arnjo) is even weg.In Furnace is ooit de laagste temperatuur van de wereld gemeten namelijk 57 graden Celcius. Een aantal jaren is dit record met een paar milimeter graden overtroffen. We rijden verder en komen tot de conclusie dat we geen water bij ons hebben. We zouden water kopen maar we zijn het gewoon vergeten. Hoe stom kun je zijn? In principe moet je 4 liter water per persoon meenemen als je in Death Valley rond rijdt. De volgende plaats die we tegenkomen is Shoshone dat ligt 57 miles verderop. We hopen maar dat we geen autopech krijgen. Alsof de duvel ermee speelt.... we komen haast geen auto’s meer tegen. We stoppen nog even om wat foto’s te maken en wat steentjes te pakken voor Veronique. Ik verbrand m’n vingers en we gaan zonder steentjes verder. In Shoshone halen we water en rijden we verder richting Las Vegas. We komen nog langs een rots waar ze een soort woning uitgebeiteld hebben. Je ziet een voordeur en raampjes. Het is afgesloten dus we kunnen niet binnen kijken helaas. Als we Las Vegas binnen komen rijden vinden we het maar een troosteloze bende. Het ziet er uit als een zandbak met her en der mobile homes. Het verkeer is er chaotisch. Met gemak tel je 6-baans wegen. Onze tomtom doet raar: Op een 6 baans weg zegt ze dat we helemaal links voor moeten sorteren om vervolgens rechts af te slaan en dat op een punt waar helemaal geen afslag is. Eindelijk komen Venus en Milo aan op de Las Vegas Boulevard (the strip). We parkeren de auto en gaan het hotel binnen. Ongelofelijk zo mooi is het van binnen (veel marmer, grote kroonluchters enprachtige mozaieken enz.) maar ook heeeeeeel erg ontzettend veeeeeeeel gokkasten en roulette tafels. Niet normaal. Voor sommige is dit dus een walhalla. We lopen verder de lobby door. Het is niet te omschrijven hoe mooi. Op het plafond hebben ze de lucht geschilderd... alsof je gewoon buiten loopt. We checken in. Opeens vraagt de man achter de balie of wij een upgrate willen hebben. Dat kost ons slechts 30 dollar per nacht. We krijgen dan een grotere kamer, twee grotere bedden, een grotere tv........ natuurlijk willen we dat. We komen op de 27e etage in de Palace Tower te zitten. We hebben uitkijk op een klein stukje van the strip! We zien the Mirage, Treasure Island, Harrah’s en Trump. Links van ons kijken we helemaal over Las Vegas uit. Onze slaapkamer is net zo groot als onze huiskamer thuis en bovendien hebben we een knots van een badkamer. Met dank aan alle gokkers in Las Vegas. Op dit moment komen we er achter dat we het snoer van de laptop zijn vergeten en de zwemspullen. Morgenvroeg kunnen we er eentje ophalen in de lobby. We lopen na het eten nog wat rond in de enorme warmte trouwens (nog steeds boven de 35 graden). Overal waar je kijkt zie je lichtreklames, grote beeldschermen, neon letters, flikkerende lichtjes, muziek en prachtig verlichte hotels. Om half 1 vallen we als een blok in slaap.