26-07-2008 Panguitch

Door het uur tijdsverschil is het toch weer 01.00 uur als ze de lamp uit doen en we waren al zo moe. Peggy, de gastvrouw, wilde weten hoe laat we het ontbijt wilde hebben. Ze vertelde dat ze al mensen voor het ontbijt had om 7.00 uur, 7.30 uur en 8.30 uur. Toen ze die tijden opnoemde zag ik Rebecca al met haar ogen draaien. Uitslapen vindt ze gelukkig geen enkel probleem. We spreken daarom af rond tien uur. Om 10.00 zijn we net allemaal wakker dus de afgesproken tijd om te ontbijten gaat niet helemaal lukken. Arnjo gaat vast naar beneden zodat wij rustig kunnen douchen en aankleden. Om 11.00 uur zijn we dan eindelijk allemaal beneden. Peggy is iets aan het bakken... het ruikt heerlijk. We zijn benieuwd wat we voor een ontbijt krijgen. Even later komt ze binnen met pancakes, twee plakken worst of ham en een warme saus gemaakt van verse aardbeien, kersen en frambozen. Op de pancakes liggen stukjes banaan. Verder krijgen we nog een schaal met vers fruit, jus d’orange en natuurlijk koffie en thee. Verrassend en weer eens heel wat anders als de eieren, toast en hash browns. Na het ontbijt gaan we op de veranda aan de achterzijde van het huis zitten. Hoewel het (zwaar) bewolkt is is de temperatuur heel aangenaam. Ik denk dat het een graad of 25 is. Volgens Peggy zitten we nu in het regenseizoen. Ik hoop dat dat seizoen zich beperkt tot Bryce Canyon. Rebecca en Veronique zijn helemaal weg van Cheyenne, een klein wit hondje. Ze mogen de hond in een mandje proppen en er meer rond fietsen. Het is maar te hopen dat de hond er niet uitspringt want Peggy heeft zijn riempje vast gemaakt aan het mandje...... ik zie ‘m in gedachte al bungelen. Ze vinden het alledrie geweldig en alles gaat goed. Daarna gaan de dames er op een tandem vandoor (zonder hond) en even later ook zonder ketting. Handyman Arnjo heeft maar zo de ketting er weer opgekregen. ’s Middags rijden we naar Bryce Canyon. Volgens Peggy stelt Bryce Canyon niet veel voor in vergelijk met Grand Canyon. Toch zien we een paar hele mooie hoodoo’s (rode rots-bergen) en een heel diep ravijn. Helaas gaat het weer regenen en we horen zelfs onweer in de verte anders hadden we een wandeling gemaakt (Navajo trail) door Bryce. Als we Bryce Canyon weer uitrijden stoppen we even om wat te eten en te drinken bij Ruby’s Inn. Ook dit is een gezellig hotel met een leuk restaurant en wat winkeltjes. Als we tegen 18.00 uur weer in Panguitch zijn schijnt de zon zowaar en gaan we nog even buiten zitten. Gezellig. Toen we gisteren het dorp binnen kwamen rijden zagen we een man half op de weg staan met een bord in de hand met de tekst: “bbq diner”. Hij stond vlak voor een brandweerkazerne. In die kazerne stond een barbeque en een paar tafeltjes en stoeltjes. Daar wilde we wel eens kijken. Die man stond nu ook weer voor de kazerne met dat bord. Arnjo had die man ’s morgens ook gezien bij Peggy. Hij was daar de klusjesman. Als oude bekende begroette de twee elkaar (!?). De man liet zijn bord voor wat het was en sleepte ons meteen mee naar achtergelegen garage. Daar liet hij ons een hele oude brandweerwagen UIT 1939 zien. Daarna hebben we daar gegeten. Het eten was heel simpel, lekker en het was er hartstikke gezellig. Iedereen daar had het over het overheerlijke ontbijt van Peggy en haar gezellige huis. Ook haar zelfgemaakte chocolade koekjes (Rebecca vindt ze ook heerlijk) schijnen in heel Panguitch bekend te zijn. Wat treffen wij het dus weer!