Zaterdag 13 juli 2013

Zaterdag 13 juli 2013
Om 6 uur gaat de wekker.... pffff valt niet mee om zo vroeg op te staan. Vandaag hebben we weer een vol programma. Ach ja, je moet toch wat als je wat van
Bangkok wilt zien. Binnen een half uur is iedereen gewassen en aangekleed, Een nieuw record. Na een snel ontbijt (lekker toast met een gebakken eitje en
een glas jus d'orange) wachten in de lobby van ons hotel op de 'pick up'. Klokslag 7.00 uur staat er een thais mannetje met een zwart tasje in de lobby. Hij kijkt mij
aan en zegt; Veen Bjougen? Ja, dat zijn wij. Voor de deur staat een minibusje met chauffeur te wachten. Het blijkt dat wij alleen met de chauffeur en dat kleine mannetje
vandaag op pad gaan. Chique hoor. We rijden van Bangkok naar de Meaklong Railway Station ( hoe het dorp heet weet ik even niet meer).
Midden op het spoor, dus ook op rails, is er dagelijks een markt (groente, fruit, kip enz.). Een aantal maal per dag komt de trein langs. Dat betekent dat de marktkooplui
al het koopwaar als een gek van de rails moeten plukken als de trein er aan komt. Ook alle lappen die boven de rails hangen als zonwering moet weggehaald worden.
Toen wij er waren bleek dat men recentelijk de treintijden hadden aangepast. Wij hadden dus pech en konden het weghalen van de spullen niet live meemaken.
De markt vond ik supergezellig. Weer hele smalle paadjes, veel vreemde etenswaar, veel mensen en bloed- en bloed heet. Niet dat dat gezellig is maar het hoort er
daar gewoon bij. Na een tijdje vind het kleine mannetje het genoeg geweest en zegt dat we verder gaan. Gedwee lopen we achter hem aan door de mensenmassa
heen manouvrerend. Als ik achterom kijk zie ik Arnjo niet. Ik roep de rest en we wachten even. Nou ja, even.... maar liefst drie kwartier later hebben wij hem
weer gevonden. Hij dacht dat wij de markt weer opgelopen waren. In plaats dat hij dan stopt of terugloopt. Nee, hij besluit helemaal naar de andere kant van de
markt te lopen, er vervolgens helemaal omheen te lopen en dan zigzaggend door de markt weer terug te gaan. Typisch Arnjo. De volgende keer schrijf ik mijn
06-nummer op zijn arm en laten we hem omroepen. Als de familie Knots weer compleet gaan we weer verder. Wij rijden naar een mini fabriekje welke gerund
wordt door een familie. Zij maken palmsuiker van kokosnoten. Het wordt allemaal met de hand gedaan. Leuk om te zien. We mogen gelijk even een kijkje nemen
in een echt Thais huis (is duidelijk van een rijke familie). Ook loopt er een heel klein meisje van een jaar of twee rond. De meisjes vinden haar sprekend op Dora
lijken. We gaan verder naar Damnoen Saduak. Dat is één van bekendste drijvende markten van Thailand. Eerst gaan we met een longtailboat weer door wat
zijriviertjes. Later stappen we over in een peddelboot. De mevrouw die peddelt schat ik een jaar of 80. Ze peddelt behendig langs de andere peddelbootjes. Het
heel erg leuk om de peddelbootjes te zien die vol liggen met fruit en groente. Op sommige bootjes worden maaltijden bereid. Zoals Pad Thai (soort nasi) en Thaise noodle soep.
Het is er wel super toeristisch, dat is wel jammer. Maar toch leuk om allemaal te zien en mee te maken. Om half 12 rijden we weer terug naar Bangkok. Als we eenmaal
in het centrum zijn staat het verkeer helemaal vast. Het schijnt er de hele dag spits te zijn. We lunchen in een restaurant die uitkijkt op de Chao Praya. Vervolgens
gingen we verder naar de Grand Royal Palace. Een echt heel mooi paleis. Inmiddels was het 35 graden en zagen we 2 mensen niet lekker worden van de hitte.
Wat trouwens wel grappig was.... je mag er niet naar binnen in een korte broek of blote armen. Buiten het paleis kun je voor een paar centen sjaals, broeken,
rokken en dat soort dingen huren. De meiden zagen er allerschattigst uit (al trek je ze een vuilniszak aan dan zien ze er nog goed uit). Ik had een authentiek
Fatima outfit gekregen en Arnjo zag eruit als pipo de clown met z'n zwart witte olifantenbroek.
We mochten er geen foto van maken zei hij (ik geloof dat dat niet helemaal gelukt is). Onze kleine reisleider had het ook warm en begon duidelijk
ongeduldig te worden. Volgens ons wilde hij naar huis. Hij zette er dus flink de pas in en wij stiefelden achter hem aan. Na een paar minuten hadden we het zweet
op de rug staan en een kop als een buffel maar hij liep gewoon door. Hij ging nog net niet met zweep erover heen. Ze hadden ons verteld dat je minstens 3 uur
er voor uit moest trekken om het paleis helemaal goed te kunnen bekijken. Ik denk dat wij in het Guinessbook of Records komen.... met 43 minuten stonden we weer
buiten. Helemaal geradbraakt. Eerlijk gezegd vonden wij het niet erg. Het was zo ontzettend heet buiten en eigenlijk hadden we toch alles gezien wat belangrijk was. Er stond nog één
ding op het programma: Wat Arun (de tempel van de dageraad). Deze tempel is typerend voor Bangkok en moet je gewoon gezien hebben. Met een bootje
steken we de Chao Praya weer over. De Wat Arun is inderdaad heel indrukwekkend. Je kunt de tempel beklimmen. Er zijn drie trappen. "Oh, dat doen wel even",
dachten we nog. Nou mooi niet. De tredes/treden (?) zijn veel hoger dan normaal en de trap gaat supersteil omhoog, bijna verticaal. Dus het is een hele klim maar
voor je het weet ben je al heel hoog. Na de tweede trap zijn Arnjo en ik weer naar beneden gegaan. De meisjes zijn wel helemaal naar boven gegaan. Om half 6
werden we voor ons hotel weer afgezet. Het was een hele drukke dag maar wel veel gezien weer.

Even een berichtje aan iedereen die gereageerd heeft: Hartstikke leuk dat jullie onze verhalen lezen en ze ook nog leuk vinden. Het is nu al een bijzondere reis
en wij hebben alleen nog maar Bangkok gezien. Vandaag, zondag, zijn we de hele dag naar de weekend markt geweest en hebben en groot shopping centre bezocht. Behalve
dat de meiden wat souveniertjes en zo hebben gekocht hebben we geen bijzondere avonturen mee gemaakt. Morgen vertrekken we uit Bangkok en gaan we naar
Kanchanaburi. Morgen horen jullie weer van ons. Groetjes van ons vieren.