Dinsdag 16 juli 2013
Door: Karin
Blijf op de hoogte en volg Karin
16 Juli 2013 | Thailand, Kanchanaburi
Dinsdag 16 juli 2013
Nadat we zijn uitgecheckt bij VN Guesthouse gaan we met de tuktuk naar het station
van Kanchanaburi. We halen 4 tickets voor het laatste stukje van de Death Railway van
Kanchanaburi naar de eindbestemming Nam Tok. Volgens de borden moet de trein om
10.25 uur vertrekken maar de trein schijnt een vertraging te hebben van ruim een uur.
Op het station ontmoeten we een jonge man uit Arnhem en kletsen gezellig over van
alles en nog wat. Het uur vertraging vloog om ieder geval. Om ongeveer 11.45 uur vertrekt
de trein. De rit duurt ongeveer 3,5 uur. Onderweg zien we veel groen (palmbomen en rijst)
en veel armoede. Het laatste stuk van de treinreis is het mooiste. We komen ook over de
bekende Wampoo-brug. Het is een houten brug die tegen een steile rotswand gebouwd
is. Ook deze brug is in de oorlog door krijgsgevangenen gebouwd. Als we in Nam Tok
aankomen worden we met een tuktuk naar de Resotel Pier gebracht. Daar vandaan varen
we in kwartiertje met een longtailboat naar de River Kwai Jungle Rafts. Het ziet er echt
fantastisch uit. Allemaal houten hutjes, drijvend op het water, en heel bloemen. Als de
longtailboat aangemeerd is staan er al twee jongens klaar om ons te helpen met de
bagage. Ze hebben allebei modder in het gezicht. Dit floatel wordt gerund door Mon-people
die even verderop in de jungle wonen. De rafts zijn, ondanks dat er geen electriciteit is,
best luxe te noemen. Het Mon-volk zelf leeft heel sober. We zijn het dorp geweest waar
ze wonen en hebben de hutjes, de tempel en het schooltje gezien. Na dit bezoek hebben
we nog even gezwommen..... Bij het eerste hutje, helemaal vooraan, spring je in het water
en laat je je vervolgens door de stroming naar beneden drijven. Iedereen doet het. De eerste
twee hutjes waren toevallig onze hutjes. We hebben dus veel aanloop gehad die middag.
Best gezellig maar soms ook heel irritant want even rustig zitten is er zo niet bij. Om 19.00 uur
is het etenstijd. Iedereen krijgt hetzelfde: nasi, 3 vleesgerechtjes met groentes en ananas en
meloen als toetje. Lekker. Inmiddels is het donker geworden en wordt het floatel verlicht
door olielampjes. Ziet er heel knus en gezellig uit. Wat ons opvalt is dat de Mon-piepeltjes niet
zo heel vrolijk en spontaan zijn. Sterker nog: ze gedragen zich een beetje apatisch. Ze groeten
niet of nauwelijks en maken geen oogcontact als je langsloopt. Heel vreemd. Ik had trouwens al
ergens gelezen dat ze nogal stug en nors waren. Na het eten volgt er een Mon-optreden. Dat
belooft wat met dat vrolijke stel. Nou, was inderdaad niet zoveel soeps. Een groep van 10 Mon-
mensen hadden zich in mooie pakken gehesen. Vervolgens raffelde ze ongeveer zes dansjes/
liedjes af. De muziek (fluit en trommels) was keihard waardoor het gezang (heel hoog) nauwelijks
hoorbaar was. Na het zesde liedje braken ze zowat het decor af om van het toneel af te komen.
Het verplichte nummertje zat er voor die avond weer op voor de Mon-people.
's Avonds hebben we nog even gekaard en om 22.15 uur lag iedereen op bed.
Nadat we zijn uitgecheckt bij VN Guesthouse gaan we met de tuktuk naar het station
van Kanchanaburi. We halen 4 tickets voor het laatste stukje van de Death Railway van
Kanchanaburi naar de eindbestemming Nam Tok. Volgens de borden moet de trein om
10.25 uur vertrekken maar de trein schijnt een vertraging te hebben van ruim een uur.
Op het station ontmoeten we een jonge man uit Arnhem en kletsen gezellig over van
alles en nog wat. Het uur vertraging vloog om ieder geval. Om ongeveer 11.45 uur vertrekt
de trein. De rit duurt ongeveer 3,5 uur. Onderweg zien we veel groen (palmbomen en rijst)
en veel armoede. Het laatste stuk van de treinreis is het mooiste. We komen ook over de
bekende Wampoo-brug. Het is een houten brug die tegen een steile rotswand gebouwd
is. Ook deze brug is in de oorlog door krijgsgevangenen gebouwd. Als we in Nam Tok
aankomen worden we met een tuktuk naar de Resotel Pier gebracht. Daar vandaan varen
we in kwartiertje met een longtailboat naar de River Kwai Jungle Rafts. Het ziet er echt
fantastisch uit. Allemaal houten hutjes, drijvend op het water, en heel bloemen. Als de
longtailboat aangemeerd is staan er al twee jongens klaar om ons te helpen met de
bagage. Ze hebben allebei modder in het gezicht. Dit floatel wordt gerund door Mon-people
die even verderop in de jungle wonen. De rafts zijn, ondanks dat er geen electriciteit is,
best luxe te noemen. Het Mon-volk zelf leeft heel sober. We zijn het dorp geweest waar
ze wonen en hebben de hutjes, de tempel en het schooltje gezien. Na dit bezoek hebben
we nog even gezwommen..... Bij het eerste hutje, helemaal vooraan, spring je in het water
en laat je je vervolgens door de stroming naar beneden drijven. Iedereen doet het. De eerste
twee hutjes waren toevallig onze hutjes. We hebben dus veel aanloop gehad die middag.
Best gezellig maar soms ook heel irritant want even rustig zitten is er zo niet bij. Om 19.00 uur
is het etenstijd. Iedereen krijgt hetzelfde: nasi, 3 vleesgerechtjes met groentes en ananas en
meloen als toetje. Lekker. Inmiddels is het donker geworden en wordt het floatel verlicht
door olielampjes. Ziet er heel knus en gezellig uit. Wat ons opvalt is dat de Mon-piepeltjes niet
zo heel vrolijk en spontaan zijn. Sterker nog: ze gedragen zich een beetje apatisch. Ze groeten
niet of nauwelijks en maken geen oogcontact als je langsloopt. Heel vreemd. Ik had trouwens al
ergens gelezen dat ze nogal stug en nors waren. Na het eten volgt er een Mon-optreden. Dat
belooft wat met dat vrolijke stel. Nou, was inderdaad niet zoveel soeps. Een groep van 10 Mon-
mensen hadden zich in mooie pakken gehesen. Vervolgens raffelde ze ongeveer zes dansjes/
liedjes af. De muziek (fluit en trommels) was keihard waardoor het gezang (heel hoog) nauwelijks
hoorbaar was. Na het zesde liedje braken ze zowat het decor af om van het toneel af te komen.
Het verplichte nummertje zat er voor die avond weer op voor de Mon-people.
's Avonds hebben we nog even gekaard en om 22.15 uur lag iedereen op bed.
-
20 Juli 2013 - 12:22
Angelique Peter En Jasmijn:
Toeval bestaat niet zeggen ze maar zover weg en dan een plaatsgenoot....leuk hoor hadden jullie al geen heimwee? Wat ik mis om het beeld van de reis compleet te maken zijn foto's of komen die nog.
Op naar het volgende avontuur. Gr. uit het warme Elst volgende week.een.hittegolf verwacht! -
22 Juli 2013 - 22:03
Mieke Wijninga:
erg leuk verslag weer heb er van genoten groetjes van ons -
25 Juli 2013 - 10:46
Justin:
hallo daar,
ik zit hier al lang te wachten op nog een reisverslag.
ik hoop dat jullie het heel erg leuk en goed hebben.
groetjes -
28 Juli 2013 - 10:05
Luud:
Leuk! Maud, Sacha en ik gaan in maart naar Cambodja en Thailand. We gaan gebruik maken van jullie verslag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
